Nostalgiczna, pełna ciepła opowieść o utraconym polskim Wołyniu, o wspólnym życiu i przyjaźniach Polaków i Ukraińców. Egzotyczny urok życia codziennego i obyczajów, które odeszły na zawsze... Brutalne nadejście wojny, która budzi w ludziach demony zła i nienawiści etnicznej Rzeź Wołynia i przeciwdziałania partyzantki Koniec istnienia polskich Kresów na Wschodzie
UWAGI:
Na okł.: Rzeź Polaków na Wołyniu. Opowieść rodzinna. Powieść historyczna.
Niezwykłe świadectwo kobiet poddanych represjom tylko za to, że były Polkami. Wspomnienia i świadectwa kobiet wywodzących się z Kresów II Rzeczpospolitej. Ich ówczesny los był typowy dla dziewcząt polskich z tych terenów. Po zajęciu Kresów przez Sowietów, jedne deportowano do Kazachstanu, inne na Sybir wraz z matkami czy dziadkami. Ich ojcowie, w większości oficerowie Wojska Polskiego, dostojnicy państwowi, urzędnicy bądź policjanci, aresztowani wcześniej, już przebywali w obozach, z których zwykle nie wracali. Unikatowy charakter mają wspomnienia Reginy Szablowskiej-Lutyńskiej. Obejmują one zapiski z zesłania do północnego Kazachstanu - jedyny taki pamiętnik sporządzony przez polskie dziecko. Oto kresowe dziewczyny, którym w trudnych czasach przyszło zdać egzamin z życia. I zdały go celująco.